Wikiźródła

Strona:Władysław Abraham - Założenie biskupstwa łacińskiego w Kamieńcu Podolskim.pdf/12

Ta strona została uwierzytelniona.

dynał Dymitr, do którego pismo owe wystosowanem zostało, jest znaną w naszych dziejach osobistością. Naprzód biskup siedmiogrodzki, później weszprymski[1] zasiadł wkońcu na stolicy ostrzychomskiej, kardynałem zaś został zamianowany na konsystorzu 28 września 1379 r.[2]. Był zarazem kanclerzem Węgier, a Urban VI zamianował go również legatem dla Węgier i Polski. W charakterze legata występuje w Polsce w latach 1383—1385[3]; zajmuje się sprawą następstwa tronu po śmierci Ludwika, a jest także obecnym przy koronacyi Jadwigi[4]. I w sprawach kościoła na Czerwonej Rusi brał również udział, o niego bowiem opierały się spory arcybiskupa halickiego Bernarda czy to z miastem Lwowem o dom w rynku, czy to z biskupstwem przemyskiem o granice dyecezyi, przez jego ręce również przeszedł w r. 1384 akt uposażenia katedry przemyskiej przez królową Maryę dokonany, on wreszcie jako legat zatwierdził nadanie dziesięcin przez biskupa Eryka kapitule przemyskiej[5]. I wspomniany w akcie papieskim biskup Pięciukościołów Walentyn należał także do bardzo wybitnych członków ówczesnego episkopatu węgierskiego, a również od Urbana VI jeszcze przed r. 1385 miał kardynalską purpurę otrzymać[6]. Gdy zaś w owym akcie tytułu kardynała jeszcze nie posiada, przeto daty owego aktu należy szukać gdzieś w latach 1379—1384[7], a więc w czasie kiedy

    et aliorum de quibus tibi videbitur et prudencie tue visum fuerit expedire, quod premissa fiant auctoritate nostra prefatum opidum in civitatem erigas et ibidem ecclesiam cathedralem constituas et deinde postquam huiusmodi erectionem feceris de persona dil. fil. A. de... [qui] in partibus illis multis annis ut asseritur est laudabiliter conversatus... [eidem ecclesie preficias in episcopum et pastorem]...«

  1. ↑ Fejer, Cod. dipl. Hungariae IX. 5, nr. 271 i Monumenta Vaticana Hungariae, Ser. I, T. III, nr. 331.
  2. ↑ Eubel, Hierarchia catholica I, str. 23.
  3. ↑ Kod. dypl. Katedry krak. II, nr. 319 i 320, Kod. dypl. m. Krakowa I, nr. 59, II. nr. 389—397, Kodeks dypl. Małop. III, nr. 940.
  4. ↑ Monum. Polonae (Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku — winno być: Poloniae.) hist. II, str. 931 i 934.
  5. ↑ Akta gr. i ziem. III, nr. 36; VII, nr. 15 i 21; VIII, nr. 14.
  6. ↑ Eubel, Hierarchia catholica I, str. 23.
  7. ↑ Daty tej bliżej niestety oznaczyć nie jesteśmy w stanie głównie z powodu niepewności dat, odnoszących się do legacyi kardynała Dymitra. Wedle aktów z 3 sierpnia r. 1379 (Fejer, Cod. dipl. Hung. IX. 5, nr. 180 i 182) posiada on już tytuł legata, natomiast w aktach papieskich z 23 maja 1380 i 11 stycznia 1381 r. (Theiner, Mon. Hung. II, nr. 318 i 319) brak tego tytułu, a zjawia się on dopiero w akcie Urbana VI z 24 czerwca 1382 (ib. nr. 320), sam Dymitr zaś tytułuje się wyraźnie legatem in regnis Hungariae et Poloniae dopiero w la-
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Władysław_Abraham_-_Założenie_biskupstwa_łacińskiego_w_Kamieńcu_Podolskim.pdf/12&oldid=2013869”