Strona:Władysław Mickiewicz - Emigracya Polska 1860—1890.djvu/162

z 20-go lipca i865 r.). A jakie radzi lekarstwo na stan tak opłakany? Szukanie »formy, któraby nas połączyła przynajmniej w ogólnych zarysach jedności narodowej“. (Numer z 20-go lipca 1865 r.). Na szukanie formy i pozornej ogólnej jedności narodowej, demokracya straciła całe lata, często z wielkiem zaparciem siebie, z dobrą wiarą, z nieugiętą energią, a nekrologi kończące każdy numer i wymieniające tyle bitew, wypraw, nędzy, zakrawają na martyrologię i nakazują największą pobłażliwość dla towarzyszących im dziwactw, przekleństw i zboczeń. Głos wolny przestał wychodzić 20-go sierpnia 1870 r.
 Polska, która była organem Lublinera i ks. Różańskiego, wychodziła w Brukselli od 1-go marca 1863 r. do 15-go stycznia 1864 r. i miała na celu zawarcie sojuszu polskiego wszystkich wyznań.
 Dziennik la Pologne, wydawany przez Kazimierza Urbanowskiego i pułkownika Andrzeja Gawrońskiego wychodził w Brukseili od 18-go października 1860 do 10-go kwietnia 1864. Pismo to zamierzało działać na opinię publiczną za granicą. Urbanowski, emigrant z 1831 r., dostarczał funduszów; rzeczywistym redaktorem był Jan Czyński. W tym to dzienniku rozpoczął swój zawód literacki Ludwik Leger, który był wówczas w fazie polonofilskiej.
 Braterstwo, pismo ludowe wydawane było przez księdza Karola Mikoszewskiego i Mateusza Graiewskiego w Bendiikonie w 1864— 1865 r. Pisma tego wyszły 4 zeszyty, Przeznaczone dla chłopów polskich, u których miało rozniecać uczucia religijne i patryotyczne, do rąk ich nigdy nie dostało się, a ksiądz Mikoszewski do tego rodzaju apostolstwa wcale się nie kwalifikował.