Strona:Władysław Mickiewicz - Emigracya Polska 1860—1890.djvu/64

nicę bez paszportu aresztowała i więziła. Komitet wydał odezwę dam polskich w Krakowie do komitetu dam angielskich w Londynie, wołającą o pomoc w tej nagłej potrzebie. W listopadzie 1864 r., komitet zdał sprawę z użycia sum przezeń zebranych. 20,850 franków przeznaczył szkołom polskim w Paryżu; 38,905 franków rozdał rannym i chorym; 13,000 obrócił na bony na obiady po 65 centymów.
 Czynności komitetu centralnego streszcza, a można powiedzieć i zamyka, raport margrabiego Emanuela de Noailles z 16-go lutego 1865 r. Noailles, który starał się zapoznać publiczność francuską z pięknościami poezyi naszej i z prawdziwemi granicami Polski, należał do goriiwszych przyjaciół sprawy polskiej. Odczyty w sali Barthelemy przyniosły 25,000 franków, lecz rząd na dalsze nie zezwolił, zakazał loteryi i przedstawienia na korzyść Polaków, twierdząc, że sam dostateczną niesie pomoc emigrantom. W owym czasie, rząd udzielał dawnej emigracyi 460,000 franków rocznie, nowej 150,000. Ranny otrzymywał 35 franków miesięcznie, oficer 25 lub 20, żołnierz 15. Nadto studenci polscy uwolnieni zostali od opłaty wpisów szkolnych i kosztów egzaminu. Okropna nędza, której Pan de Noailles przytacza przykłady, trapiła wielu wychodźców schorzałych, bez środków i znajomości języka. Komitet otworzył suskrypcyę publiczną w dziennikach, 1-go czerwca 1865 r. urządził rozprzedaż dzieł sztuki ofiarowanych na korzyść Polaków przez artystów francuskich i na ogłoszeniu z 31-go grudnia 1866 r. o tej wencie zakończył swoje publikacye.
 Komitet centralny mniejsze osiągnął rezultaty w r. l863 niż w 183i r. Walka w 1831 r. głębiej wzruszyła Europę; emigracya z owej epoki była liczniejsza, sława