Strona:Władysław Orkan - Nowele.djvu/28

 Wójt odliczył sto pięćdziesiąt.
 — Schowojciez!...
 Młynarz włożył zwitek do zanadrza i śpiący przechylił się na krawędź łóżka.
 Pisarz tymczasem przepisał kontrakt, przeczytał uroczyście.
 — Podpisciez mnie i świadków — odezwał się wójt.
 Pisarz wystylizował podpisy. Paru radnych położyło koszlawe krzyżyki przed swojem nazwiskiem.
 — A kaz tu młynorz?... Edyć brakuje jego podpisu! — zauważył jeden z radnych.
 — Na moją dusyckę, brakuje!... — dodał, przypatrując się, podwójci.
 — Morcinie!... Śpi, jak Poniezus po wiecerzy... Morcinie!... — ciągnął go podwójci za rękaw.
 Młynarz się podniósł.
 — Połóżciez krzyzyk!
 — Gdzie?
 — Tu...
 Dali mu pióro. Zrobił dwie kreski. Pióro mu wypadło z ręki. Oparł się o stół i począł na nowo chrapać.
 — Djabli by sie ta z nim dogodali!... Wójcie, dejcieno jesce flaseckę!...
 Wójt podał litrówkę. Zbudzono śpiących do nowej kolejki.
 Wójt tymczasem złożył kontrakt do szafki,