Strona:Władysław St. Reymont - Pisma IX - Nowele.djvu/101

— 97 —

który dostała na wczorajszej bibce — robiła tak zawsze — zawołała go w kulisę i wspaniałomyślnie zaproponowała, aby się przeniósł na mieszkanie do jej kuchni.
 — Bo ty podobno nigdzie nie mieszkasz?
 — E — e — mieszkam, proszę pani dyrektorowej.
 Lubiła ten tytuł.
 — Gdzie?
 — Tam na Olejnej. Pani dyrektorowa nie wie? mieszkamy ze Zmarźlakiem razem.
 — To bydlę rozpoi cię.
 — Cóżto szkodzi, proszę pani?
 — No tak, tak — ale u mnie nie możesz być pijanym.
 — Dobrze, nie będę pił — wszystko mi jedno.
 I ucałował na podziękę ręce kandydatki na dyrektorową.
 — Sprowadź się zaraz.
 — Dobrze.
 Akurat ktoś go potrzebował posłać do szewca i w tym celu ściągnął nawet z nóg kamasze, którym nagwałt pomoc dać należało, i, siedząc w kulisie, głosem tylko miał brać udział w próbie.
 — Franek, zaniesiesz, widzisz — niech ci na poczekaniu zrobi.
 Franek przybrał stanowczą minę i powiedział, że nie ma czasu, nie pójdzie.
 — Dlaczego, małpo, nie pójdziesz?
 — Bo przeprowadzam się.