Strona:Władysław St. Reymont - Pisma IX - Nowele.djvu/107

— 103 —

 — A swoją drogą dołóż do swego zapału nowe buty na zapas i schowaj, przydadzą ci się na powrót — zakończył Wstawka.
 — Kiedyż ta próba?
 — Gdzie się pani tak śpieszy? — on jeszcze z klasy nie wrócił.
 — Zmarźlak! hej Zmarźlak! chodźże tu, stara małpo. Gdzie dyrektor?
 — Zaraz idzie — kończy partję.
 — A Dżalma?
 — Spotkałem go, szedł z temi pannami z za mostu na spacer i powiedział, żeby go kto zastąpił, bo teraz nie ma czasu, przyjdzie na popołudniową.
 — Samiec!...
 — Nie, to przechodzi pojęcie!...
 — Twoje, ma się rozumieć.
 — ...jutro się gra, nikt roli nie umie, na próby nie przychodzą: będzie klapa! jak Boga kocham, jeneralna klapa.
 — Nie kracz, wrono!
 — Że sztuka pójdzie pod psem, za to ręczę.
 — Ma się rozumieć, skoro ty w niej grasz.
 — Żeby to spektakl był dobry! — bo jak wstawić pragnę kubełek piwonji, bryndza aż śmierdzi — ani cebuli, ani w co wkrajać.
 — Jak pogody nie będzie, to i publiczność może nie dopisać...
 — Nie bój się. Dopisze, ale tobie na grzbiecie, jak się będziesz sypał, jak wczoraj.