Strona:Władysław St. Reymont - Wampir.djvu/201

 — Tak ci się wydaje, a pójdziesz za nakazem potężniejszej woli...
 — Na szczęście, nie tak łatwo poddaję się sugestji, a już właściwości medjumicznych zgoła nie posiadam.
 — Jesteś największą siłą medjumiczną, jaką znam!
 Zenon musiał tego nie dosłyszeć, gdyż, wchodząc do Boarding House’u, był zajęty odbieraniem jakiejś depeszy od portjera.
 — Nie odpowiedziałeś mi nic na projekt wyjazdu z ojcem!
 — Będę u nich jutro.
 Rozeszli się dosyć chłodno.
 Zenon niecierpliwie otworzył depeszę.
 „Czekamy na ciebie od dwóch dni. Przyjdź lub odpowiedz.
 Henryk”.
 Depesza była po polsku i mimo srogich przekręceń zrozumiał jej treść, nie mogąc tylko pojąć, od kogo pochodzi?
 — Widocznie jakiś rodak! A skończy się na prośbie o parę funtów! — pomyślał złośliwie, wchodząc do mieszkania.
 — „Czekamy od dwóch dni”. Są jakie listy?
 — Wszystkie leżą na biurku! — objaśnił służący.
 — To dzisiejsze?
 — Od czterech dni składam...