Strona:Władysław Stanisław Reymont-Chłopi Tom I.djvu/048

— 38 —

 — Zmówiona. Wczoraj Rochów Adam posyłał z wódką.
 — Jest ci jeszcze Stachowa Weronka.
 — Mamrot, latawiec i jedno biedro ma grubsze.
 — A wdowa po Tomku, jakże to jej... całkiem jeszcze do żeniaczki...
 — Troje dzieci, cztery morgi, dwa krowie ogony i stary kożuch po nieboszczyku.
 — A Ulisia tego Wojtka, co to za kościołem siedzi?..
 — I... to la kawalera... z przychowkiem, chłopak mógłby już być do pasionki, ale Maciejowi tego nie potrza, ma już pastucha swojego.
 — Jestci jeszcze, jest tego nasienia pannowego, ale ino wybieram takie, coby pasowały la Macieja.
 — A zabaczyłaś o jednej, coby była la nich w sam raz.
 — Którna?..
 — A Jagna Dominikowa?
 — Prawda, całkiem o niej przepomniałam.
 — Sielna dziewucha, a rosła, że bez płot nie przejdzie, bo żerdki pod nią pękają... a piękna, biała na gembie, a urodna kiej jałowica.
 — Jagna — powtórzył Boryna słuchający w milczeniu wyliczania — a to powiedają o niej, że łasa na chłopaków.
 — Ale, był to kto przy tem, to wie! Pleciuchy pletą byle pleść, a wszystko ino przez zazdrość — broniła mocno wójtowa.
 — Ja też nie powiedam sam z siebie, ino tak