darstwem, gospodynią teraz jesteś, na twojej głowie wszystko... no nie bucz, nie... — ujął jej głowę i głaskał a przyciskał do piersi, a hołubił...
— Pojadę do miasta, to ci trzewiki kupię.
— Kupicie, tatulu? naprawdę kupicie?...
— Kupię ci, kupię ci i co więcej, ino dobrą córką bądź, o gospodarstwie pamiętaj!
— To i na kaftan mi kupcie, taki, jak ma Nastusia Gołębianka.
— Kupię ci, córko, kupię...
— I wstążek, ino długich, bobym nie miała na wasze wesele.
— Co ci ino potrza, mów, a wszystko miała będziesz, wszystko.
— Śpisz to, Jaguś?...
— A bo to mogę. Ocknęłam na rozświcie i cięgiem mi w głowie stoi, że już dzisiaj wesele... aż wierzyć trudno.
— Markotno ci, córko, co? — spytała ciszej... z lękliwą nadzieją w sercu...
— Coby zaś markotno miało być! ino, że od was trzeba mi iść, na swoje...
Stara nie odrzekła, stłumiła w sobie żal, jaki nagle ją przewiercił, i wstała z pościeli, przyodziała się byle jak i poszła do stajni budzić chłopaków. Zaspali nieco
