Strona:Władysław Stanisław Reymont-Chłopi Tom I.djvu/262

— 252 —

 W chałupach był niemały rwetes przygotowań, przymierzań a przystrajań, że z gęsto powywieranych okien i drzwi buchały radosne głosy abo już te piosenki weselne.
 A i w chałupie Dominikowej uczynił się gwałt i zamieszanie, jak to zwyczajnie w dzień taki!
 Dom był świeżo obielony, choć nieco oblazł z wapna na wilgoci, a widniał już zdaleka, bo i umajony był jak na Świątki. Chłopaki jeszcze wczoraj nawtykali świerczyny w strzechę, to w szpary ścian, gdzie się ino dało, a całe opłotki od drogi do sieni wysypali jedliną — pachniało jak w borze na zwiesnę.
 A i wewnątrz wyporządzone było galanto.
 Po drugiej stronie, gdzie był skład rupieci, buzował się tęgi ogień i kucharowała Ewka od młynarza przy pomocy sąsiadek i Jagustynki.
 Z pierwszej zaś izby wynieśli wszelki sprzęt zbytni do komory, że ostały ino obrazy, a chłopaki ustawiali pod ścianami ławy mocne, a długie stoły. Izba też była wybielona z nowa, wymyta, a komin przysłonięty modrą płachtą, cały zaś pułap i belki, poczerniałe ze starości, Jagusia suto przystroiła wycinkami. Maciej był przywiózł z miasta kolorowych papierów, a ona wystrzygnęła z nich kółek strzępiastych, to kwiatuszków, to cudaków różnych, jako: kiedy psy gonią owce a pasterz z kijem za niemi leci, abo zaś i procesję całą, z księdzem, z chorągwiami, z obrazami, i inne różności, że spamiętać trudno, a tak wszystko utrafione i foremne, kieby żywe — aż się ludzie wczoraj, na rozplecinach, dziwowali. — Umiała ona i nie