Strona:Władysław Stanisław Reymont-Chłopi Tom III.djvu/032

— 30 —

 — Widzę zawdy i do samej śmierci nie zabaczę, jak ich brali...
 — Wzieni mojego z chłopakami... wzieni Płoszków...
 — Wzieni Pryczków...
 — Wzieni Gołębiów...
 — Wzieni Wachników...
 — Wzieni Balcerków...
 — Wzieni Sochów...
 —...a tyla jeszcze drugich wzieni, że więcej niźli pięćdziesiąt chłopa popędzili do kreminału...
 Że i rozum ludzki nie poradzi wypowiedzieć, co się tutaj działo... jakie płacze się krwawiły, tych wrzasków lamentliwych... ni tych przekleństw strasznych.
 A tu zwiesna nadeszła, śniegi rychło spłynęły, role podeschły, ziemia aż się prosi o obróbkę, czas na orki, czas na siewy, czas na wszystkie roboty, a robić niema kto!
 Wójt jeno ostał, kowal i tych kilku staruchów ledwie się ruchających, a z parobków jeden ino głupawy, Jasiek Przewrotny!
 A tu i czas przychodzi rodów, że już poniektóre zległy, krowy się też cielą, lągi wszędzie, o chłopach też trza myśleć i podwozić im to pożywienie, to grosz jaki, albo i tę czystą koszulę, a roboty innej tyla, że już i niewiada, za co się przódzi brać, samym przecie nie uradzi, a najemnika dostać nie można po drugich wsiach, boć kużden sobie przódzi obrobić musi...
 — Nie puszczą ich to rychło?