Strona:Władysław Stanisław Reymont-Chłopi Tom III.djvu/059

— 57 —

 — A jak się ksiądz dowie, żeś mu wziął boćka
 — A kto mu to powie?... A odbiorę mu, bo mój.
 — A kaj go schowasz, by ci nie odebrali?
 — Już ja taki schowek umyśliłem, że i strażniki nie zwąchają... A potem, kiej przepomną, sprowadzę go do chałupy i powiem, com se nowego znęcił i obłaskawił — rozpozna to kto, Józia? Ino me nie wydaj, to ci jakich ptaszków przyniosę, albo i młodego zajączka.
 — Chłopak to jestem, bym się ptaszkami bawiła? Głupi, przebierz się zaraz, to razem pójdziemy do kościoła.
 — Józia, dasz mi ponieść palmę? co?
 — Zachciało mu się!.. dyć ino kobiety mogą nieść do poświęcania!
 — Przed kościołem ci oddam, ino przez wieś..,
 Prosił tak gorąco, aż przyobiecała, zwracając się prędko do wchodzącej właśnie Nastki Gołębianki, już wyszykowanej do kościoła i z palmami w ręku.
 — Nie miałaś czego o Mateuszu? — zagadnęła Hanka po przywitaniu.
 — Tyle jeno, co wójt wczoraj przywiózł: jako zdrowszy.
 — Wójt akuratnie tyle wie co nic, albo i wy, myśli, czego nie było.
 — To samo pono i dobrodziejowi mówił.
 — A o Antku to i słowa rzec nie umiał.
 — Pono Mateusz siedzi z drugimi, Antek zaś osobno.
 — I... tak jeno szczeka, żeby się miał z czem do chałup zamawiać...