Strona:Władysław Stanisław Reymont-Chłopi Tom III.djvu/084

— 82 —

glądać, czy tam wszystko sprawnie idzie, to na ziąb narzekał i o rozgrzewkę wołał:
 — Pousadzałem dobrodziejów, narodem ich obwaliłem, że do połednia się nie ruszą.
 — Hale, Łaznowski proboszcz długo nie strzyma: powiadali, że mu gospodyni cięgiem porcenelę podawać musi!
 — Babciu, pilnujcie nosa, poniechajcie księży!
 Nie lubił tego.
 — A o tym ze Słupi też powiadają, że zawdy przy spowiedzi flaszuchnę z pachnącem w garści trzyma i nos se przytyka, bo mu ano naród śmierdzi, że po każdym wyspowiadanym złe powietrze chustką rozgania i wykadza...
 — Zawrzyjcie gębę: wara wam od księży! — wybuchnął zeźlony.
 — Rocho są w kościele? — podjęła śpiesznie Hanka, również wielce nierada pyskowaniom Jagustynki.
 — Siedzą od samego rana, do Mszy służył i co potrza obrządza.
 — A kajże to Michał?
 — Poszedł z organiściakiem do Rzepek, po spisie.
 — Gęsią orze, piaskiem sieje i niezgorzej im się dzieje! — westchnął Jambroży.
 — Jeszczeby! już najmniej jak za każdą duszę zapisaną jajko dostają...
 — A za kartki do spowiedzi osobno przeciek bierze po trzy grosze z duszy. Co dnia widzę, jakie torby dygują z różnościami. Samych jajów sprzedała orga-