Strona:Władysław Stanisław Reymont-Chłopi Tom III.djvu/411

— 409 —

 — To tam raki zimują! Że mi to nawet do głowy nie przyszło...
 — Chłopy zawdy to jeno widzą, co mają na oczach, jak wół, widne.
 — Na darmo się trudzi Balcerkowa, na darmo!.. jeszcze co oberwać może od Tereski... A na złość Dominikowej Szymek musi się ożenić z Nastką: już ja tego dopilnuję! Ścierwy baby!
 — One swoje sprawy robią, a bez to niewinne cierpią — rzekła smutnie.
 — I tak jedni na drugich nastają, że już ciężko we wsi wytrzymać.
 — Jak Maciej był, to i miał kto załagodzić, mieli się słuchać kogo.
 — Juści, wójt tromba, głowy do niczego nie ma i wyprawia takie historje, że posłuchu mieć nie może w narodzie. Żeby choć Antek wrócił!..
 — Wróci niezadługo, wróci! Ale kto go ta posłucha? — oczy jej rozbłysły.
 — Jużeśmy o tem z Grzelą i chłopakami radzili, że jak powróci, to już my razem zrobimy we wsi porządek. Obaczycie!
 — Byłby czas: dyć wszystko się rozwodzi jak te koła bez luśni.
 Doszli wraz do chałupy; na ganku siedziała już gromada.
 Mieli ruszyć w kilkunastu gospodarzy i co przedniejszych parobków, chociaż zrazu cała wieś napierała się iść, jak wtedy na bór.
 Zebrali się, oczekując z niecierpliwością na resztę.