Strona:Władysław Stanisław Reymont-Chłopi Tom IV.djvu/293

— 291 —

 — Mnie to się jeno spodobają takie historje o królach, o smokach, albo i o strachach, co to, jak się o nich słucha, to jaże mrówki człowieka obłażą i jakby zarzewia nasuł do piersi. Jak Rocho nieraz powiedają takie historje, tobym go słuchała dzień i noc. A czy pan Jasio ma o tem książki?
 — A któżby czytał takie bajdy! — buchnął wzgardliwie, głęboko zgorszony.
 — Bajdy! Hale, przeciek Rocho czytał o tem i z drukowanego.
 — Głupstwa wam czytał i same cygaństwa!
 — Jakże, toby se ino la cygaństwa umyślali takie cudeńka?...
 — A tak, wszystko bajki a zmyślenia.
 — To nieprawda i o południcach i o smokach? — pytała coraz żałośniej.
 — Nieprawda, mówię wam przecież! — odpowiadał zniecierpliwiony.
 — To i o tem też nieprawda, jakto Pan Jezus wędrował ze świętym Piotrem, co?...
 Nie zdążył odrzec, bo nagle jakby wyrosła z pod ziemi Kozłowa i, stając przy nich, patrzała naśmiechliwemi ślepiami.
 — A to pana Jasia szukają po całej wsi — rzekła słodziuśko.
 — Cóż się tam stało?
 — Jaże trzy bryki ziandarów przyjechało na plebanję.
 Zerwał się niespokojnie i poleciał prawie w dyrdy.