Strona:Władysław Stanisław Reymont-Chłopi Tom IV.djvu/312

— 310 —

 — To dziwne, trzeci dzień i niewiada, co się z nim wyrabia.
 — Przeciek nieraz już tak bywało, że poszedł kajś, a potem znowu się zjawił.
 — Któż to od was idzie do Częstochowy? — zagadnęła Hanka.
 — A idzie moja Jewka z Maciusiem. Latoś mało wiela się ze wsi wybiera.
 — I ja pójdę, właśnie przepieram na drogę co lżejsze szmaty.
 — Ale pono z drugich wsi to sporo się szykuje.
 — Sposobną porę se wybrały, na największą robotę — mruknął Antek, ale żonie się nie przeciwił, wiedząc oddawna, na jaką to intencję się ochfiarowała.
 Zaczęły se rozpowiadać różnoście, gdy wpadła Jagustynka.
 — Wiecie — wrzeszczała — a to może przed godziną przyszedł z wojska Jasiek!
 — Tereski chłop! A dyć powiadała, co wraca dopiero na kopania.
 — Co inom go widziała, galancie koło niego i okrutnie stęskniony do swoich.
 — Dobry był chłop, ale zawzięty. Tereska doma?
 — Rwie len u proboszcza i jeszcze nie wie, co ją w domu czeka.
 — Znowu zakotłuje się w Lipcach, przeciek mu zarno powiedzą!
 Antek słuchał uważnie, gdyż mocno go zajęła nowina, lecz się nie odzywał, zaś Hanka z Kłębową,