Strona:Władysław Stanisław Reymont - Krosnowa i świat.djvu/15

— 15 —

mogę w pocie czoła zapracować na kawałek suchego chleba na byle jakie legowisko pod dachem...
 — Hm, praca... praca, mój panie... jakże tam?
 — Baliński!
 — Aha, mój panie Baliński, to dźwignia, prawdziwa dźwignia w życiu — odparł bezmyślnie a sentencjonalnie.
 — O, głód — jeszcze większa!
 — Masz pan jakie kwalifikacje naukowe?
 — Mam — i, wyjąwszy z zanadrza, podał świadectwa szkolne.
 Naczelnik przeglądał uważnie.
 — No, proszę — toś pan skończył z odznaczeniem, hm...
 — Tak — odpowiedział gorzko Jan. — Na to odznaczenie, na te trochę nauki pracowałem lat ośm, pracowałem o głodzie, kosztem zdrowia, kosztem najwyższych wysiłków, bo mi wszędzie i wszyscy mówili: — Jasiu, ucz się! — I uczył się Jasio, nie sypiał, nie jadał, nie wiedział, co