Strona:Władysław Stanisław Reymont - Krosnowa i świat.djvu/303

A teraz sobie wracam do Polski odpocząć trochę.
 — Jeść tłusto, dobrze podpijać i sypiać choćby na dwóch pierzynach.
 — Jak mi się tak spodoba, to któż mi wzbroni? — Rozdrażniony już był i zły.
 — Wszyscy się wybierają do tej Polski! Żebyście nie żałowali tego powrotu. Każdy jak nieprzytomny tylko mówi: do Polski! do Polski! Cóż wam dobrego dała ta Polska?
 — Boć to jakby matka rodzona, że tego nie rozumiesz? — zdumiewał się.
 — Matka? Nie, mów podła macocha, która nas kijem wypędziła z chałupy.
 — Maj Gad — porwał się z bujacza. — Wrzosek, kto mi będzie urągał na Polskę, temu ja gębę spiorę choćby na publicznym placu.
 Wrzosek odskoczył wystraszony i poszedł, oglądając się niekiedy za siebie.
 — A może Wrzosek mówi prawdę — zauważyła Merka, nasłuchująca rozmowy