Ta strona została uwierzytelniona.
125
LILI
kie »kocham cię« przenika coś niewytłómaczonego, podobnego do głuchej jeszcze obawy, a pełnego udręczenia bolesnego. Mrok cicho się zwiewał z pól zaśnieżonych i okrywał miasto szeroką mgłą, gdy znalazł się na ulicy.
Miasto cichło i niemiało zwolna, w powietrzu mroźnem czuć było jakiś nastrój uroczysty. Z okien biły radosne światła zapalonych choinek, przez zamarzłe szybki wydzierały się w świat radosne głosy. Nad rzeką zajrzał przez małe, nizko nad ziemią położone okienko, do wnętrza jakiejś izby, na której środku stał stół jasno świetlony i otoczony całą gromadą ludzi, jedzących kolacyę.
Cofnął się prędko. Uśmiech po-
