Strona:Władysław Stanisław Reymont - Lili.djvu/281

Ta strona została uwierzytelniona.
275
LILI

kilku żydków, wchodzących z instrumentami pod garderobę.
Muzykanci zaczęli chuchać w palce, rozcierać zziębnięte ręce, bo mróz był na dworze siarczysty. Korniszon, skończywszy z krzesłami i z nalepianiem numerów, wykadzał stajnię trociczkami i co chwila pytał afiszera, pociągając nosem z przyjemnością:
— Co? przyjemny fetorek jest?
— Prawda, że un przyjemny jest, ale co od tych kuni, to tyż jest fetor, co un nie bardzo pachnie...
Zakrzewski poszedł za kulisy, nie było tam jeszcze nikogo, obejrzał garderobę, urządzoną za sceną i przedzieloną na dwie połowy. Stołów nie było, ale że były żłoby, przymocowane do ściany,