Strona:Władysław Stanisław Reymont - Na zagonie.djvu/186

prędszy, ale i do roboty prędszy. Żeby był taki, jak Marysia, to na koleiby nie zarobił, co?
 — Juści żeby zarobił, bo choć mnie dać roboty nie chcą, ale jemuby dali.
 I zaraz z tego zaczął sobie przypominać niedolę swoją i krzywdy, a w końcu zapytał starej:
 — Dlaczego to, babko, jest, że, choć my z panami jedni i mową i wiarą, a wrą na nas, kieby psy, poczciwego słowa nie dadzą, jak mogą ukrzywdzić, to ukrzywdzą — i wszystko one mają albo żydy?
 — Dlaczego? Djabelskie urządzenie to jest, nic więcej. A przez co djabeł trzyma duszyczki w smole, gdyby konopie we wodzie? — zapytała, puszczając na tok wrzeciono.
 — Widzi mi się, że przez to, bo dusze grzeszne są.
 — A naród głupi to nie grzeszny?
 — A to czemu głupi?
 — Ale! aby każdy wiedział, jak? co? la czego? Nie trzymałby go nikt za łeb, kiej piskorza, nie gniótłby po piersiach, jak wieprzka przy zabijaniu — nie.
 — Źle jest.
 — Musi tak być, kiedy jest.
 — Pewnie. Nie chłopska głowa zrobi lepiej.
 — Nie zrobi i insza, choćby była taka uczona, jak ksiądz, albo drugi ojciec święty.
 — Tylko?
 — Tylko samo się zrobi, jak czas potemu nadejdzie. Miarkuj sobie tylko, czemu to w kopania nie sieją owsa?
 — Ano, nie pora przecież siać owies na zimę.