Strona:Władysław Stanisław Reymont - Przed świtem.djvu/120

— 116 —

dny sierota?... Gospodarski syn, powinien był siedzieć na groncie, na półwłóczku, co najmniej, a służyć musiał. Skrzywdziły go te piekielniki! A kto go namówił do złego? Braciszki zapowietrzone chciały się go pozbyć, aby procesu nie wygrał... A teraz wszystkie psy szczekają: Tomek złodziej... złodziej! A ścierwy! a psy! — wołała namiętnie, z wielkiej żałości aż ryknęła płaczem.
 Nie mówiły już, dziecko płakało coraz ciszej.
 Za oknami po grudzie dudniło kilka wozów i ludzkie głosy brzmiały na mrozie.
 — Powiedają we wsi, że za wodą siedzą dwie złodziejki! Ale niech im tego Pan Jezus nie pamięta — szepnęła łzawo Winciorkowa.
 Tekla, która wyszła na chwilę, powróciła z dzieckiem, usiadła przy kominie, wsadziła mu w usta chudą, obwiśniętą pierś i rzekła:
 — Po połowie jest ino sprawiedliwo... bo przecie wasz Jasiek nie kradł...
 — A na trzy roki wsadziły go do kreminału... — szepnęła cicho.
 — Bo sprawiedliwości na świecie niema, nie było i nie będzie!
 — Przyjdzie Pan Jezus, przyjdzie, a uczyni wszystkim sprawiedliwo...