Strona:Władysław Stanisław Reymont - Przed świtem.djvu/131

— 127 —

 — To bez urzędnika, jucho, dziecko chrzcisz, co? — zawołał od progu.
 — Napijcie się zaraz do mnie, to zgonimy!
 — Ho, ho! sołtys jest ścigły we wszystkiem, przegoni i w kieliszkach.
 — Cie! mówili, że Maćkowej chłop wybił wszyćkie zęby, a una ma jeden...
 — Ino me nie ruchaj! Widzisz go! — wrzasnęła spotsponowana.
 — Ktoby was tam ruchał, cheba kijaszkiem, a i to trza zdrowego.
 Ale że Maćkowa miała już w głowie, dalejże do niego z pięściami:
 — Widzisz tego! Będzie tu wydziwiał na gospodynię, obieżyświat jeden, żydowski parobek, że w kieliszki zadzwonili, to go już, juchę, macie...
 — Urzędnik jezdem! Miarkuj się, kobieto! — zawołał z powagą, prostując się dumnie.
 Ale to nie zaimponowało Maćkowej, powiedziała bardzo brzydkie słowo, co to ona sobie robi z takich urzędników, przepiła raz jeszcze do Winciorkowej, wzięła kawałek sera dla wnuczek i poszła.
 Sołtys tylko splunął za nią i z wielką gorącością wziął się do wódki.
 — Chłopaka masz, Tomek, dobrze... Urzędnik