Strona:Władysław Stanisław Reymont - Przed świtem.djvu/183

— 179 —

 — To się wie, zarazby się domiarkowali.
 — I tak się już chłopy odgrażają, bo rządca powiedział, że całą wieś zaskarży, jako Jaśka wszyscy przechowują.
 — Żeby on Boga przy skonaniu nie oglądał za naszą krzywdę! — zawołała namiętnie.
 — Jakbyście potrzebowali kuniecznie, to jabym kupił... nie dla siebie, bo człowiek grosza przy duszy niema, ale mówił mi Adam z Zacharek, coby mu się obejrzeć za gruntem dla syna, że to go żeni...
 — Przyjdźcie którego dnia, to se pomówimy...
 — To jest sześć morgów z łąką?
 — Sześć morgów pola, a morga łąki.
 — Statki gospodarskie macie jakie?
 — Są wszystkie i prawie nowe, ale to już osobnobyśmy się godzili...
 — A grunt w tabeli nie stoi? — zagadnął już z progu.
 — Nie, bo to mój nieboszczyk dostali jeszcze dawniej...
 — Zostańcie z Bogiem!
 Podali sobie ręce i sołtys wyszedł głęboko uradowany tą pewnością, że grunt kupi za byle co, dawno on już miał na niego ochotę.
 Stara zajrzała pod Jabłonki do Jaśka i zakrzątnęła się około obiadu, bo Tekla siedziała