Strona:Władysław Stanisław Reymont - Przed świtem.djvu/206

— 202 —

ciła nagie dziecko na ręce i chciała z niem lecieć na wieś, po ratunek.
 Ledwie poradziła ją wstrzymać Winciorkowa, zajęła się zmarłem dzieckiem, a Tekla skuliła się przy kominie i płakała głośno, spazmatycznie.
 Winciorkowa tak tem była zajęta, że ani spostrzegła, jak już o dobrym dniu dom otoczyli chłopi, a do środka wchodzili strażnicy z wójtem i sołtysem na czele.
 — Jasiek Winciorek u was jest?
 — To go sobie szukajcie — odparła zimno.
 — Prowadźcie! gdzie on jest?
 — Pod fartuch go schowałam, bo to maluśkie dzieciątko jest! — wykrzyknęła z nienawistną ironią, i najspokojniej w jakiejś niecce zaczęła myć dziecięcego trupka. Ale naraz Tekla zerwała się i ze szczapą w garści rzuciła się na chłopów:
 — Czego tu chceta! Wy psy wściekłe! Oddajta mi męża, oddajta mi dziecko! Ażebyśta pod płotem pozdychały! ażebyśta się pierwszą strawą potruły, za moje sieroctwo i umęczenie.
 Obezwładnili ją rychło, bo darła się do bicia, i poszli szukać Jaśka po domu i po zabudowaniach.