Strona:Władysław Stanisław Reymont - Przed świtem.djvu/230

— 226 —

 — Do kancelaryi, do kryminału, ty złodzieju! — rzucił się na niego.
 Jaśkowi zbrakło cierpliwości, uderzył go w łeb raz i drugi, rzucił na ziemię, skopał po bokach co się zmieściło i poszedł.
 A sołtysa zanieśli do domu i chorzał parę dni.
 — Pono was, sołtysie, gąsior potłukł, czy co? — kpili chłopi potem.
 — Juchy! żadnego pomiarkowania nie mają dla takiej honornej osoby!
 — Ale! tak zbić sołtysa, kiej prosty gliniany garnek!
 — A to baba kijanką szmat lepiej nie spierze...
 A sołtys nie rzekł nic, tylko gnany wściekłością i wstydem, pobiegł do kancelaryi, a potem długo konferował z rządcą.
 Za to najbliższej niedzieli, przed kościołem, ogłoszono przy bębnie:
 — «że kto złapie Jaśka Winciorka i dostawi do kancelaryi gminnej, ten dostanie pięćdziesiąt rubli nagrody».
 — Kawał grosza, a czy to ino rzetelnie dadzą! — mówiono przed kościołem.
 — Taki zbój! Co do grosza wypłacą! — zawołał sołtys.
 Parę dni wrzało o tem we wsi, we wszyst-