Strona:Władysław Stanisław Reymont - Przed świtem.djvu/68

— 64 —

 — Niema topoli — jęknęło mu serce i mówił spieszniej...
 — ...a potem koło kapliczki cmentarz —
 — Kapliczki? — jeszczem bydło pasał, jak ją rozebrali...
 — ...a potem przez groblę koło karczmy i już wieś...
 — A juści! ino, że ani grobli, ani karczmy już niema...
 Nie pytał się już więcej.
 — Topole, kapliczka, karczma, grobla... niema, dlaczego niema?...
 — Niema... są, pamięta dobrze, widzi teraz. — Nie...
 I cały tydzień, cały długi tydzień nie mówił z nimi, nie pytał, a tylko żył przypominaniem sobie topoli, karczmy, grobli, kapliczki.
 Dopiero w sobotę po robocie przysiadł się do nich i zapytał:
 — Dobrze wam było?
 — O Jezu, ino do świętego Jana robił będę, a potem, to niechta morówka weźmie to miasteczko Łódź i te fabryki — wykrzyknął Józef.
 Pan Pliszka uśmiechnął się z politowaniem.
 — Komornik na wsi, to większy pan na codzień, niźli człowiek fabryczny w niedzielę...
 — Głupstwa pleciecie, Adamie! — powiedział