Strona:Władysław Stanisław Reymont - Rok 1794 - Insurekcja.djvu/323

 Było już po jedenastej, gdy wpadł dyżurny oficyer i stanął przed Mokronowskim.
 — Melduję pokornie: Wolontery w dziedzińcach i wszystko już gotowe.
 — Generale! — zwrócił się Mokronowski do Cichockiego — rozkazuj, czas na stanowiska!
 — Mości panowie delegaci od wojsk i miasta, prosimy bliżej! — ozwał się rozkazująco Cichocki — kapitanie Chomentowski, sprawdź Waszmość katalog obecnych.
 Rum się uczynił, wszyscy stanęli przed progiem w powinnej postawie.
 — Regiment gwardyi pieszej! — przeczytał do nośnie Chomentowski.
 Wystąpił naprzód major Milford z porucznikiem Ostaszewskim.
 — Regiment gwardyi konnej, Mirowscy — dodał z życzliwym uśmiechem.
 Prezentowali się kapitanowie Kosmowski i Bogusławski; ten ostatni zameldował:
 — Trzeci delegat, porucznik Strzałkowski, aktualnie na służbie, trzyma straż na Zamku.
 — Regiment szefostwa Działyńskiego.
 Major Zeidlic wraz z kapitanem Mycielskim wysunęli się na czoło.
 — Regiment ułanów królewskich.
 Kapitan Zieliński i rotmistrz Wojciechowski ściągnęli powszechną uwagę, bowiem dopiero od paru dni pozyskał ich dla insurekcyi Kiliński.
 — Korpus artyleryi koronnej!