Strona:Władysław Stanisław Reymont - Z pamiętnika.djvu/71

— 67 —

bie w niedzielę tramwajem do Wilanowa i z powrotem.
 Tyle ludzi i tego nie może!
 W wagonie pusto.
 „Pa“ trochę drzemie!
 „Ma“ daje „Stokrotkom“ pigułki homeopatyczne.
 Aha! trzeba obserwować!
 Pola z jednej i pola z drugiej strony... same pola...
 Dziwne, dlaczego tyle placów stoi pustkami?... Możnaby przecież wszędzie porobić letnie mieszkania!
 Widzę sama, że to, co piszą o biedzie chłopskiej, to gruba przesada.
 Mój Boże, gdybyśmy to mieli takie pola na Lesznie!
 Nie cierpię wszelkiej przesady i egzaltacyi, niewiem dobrze, czy egzaltacya pisze się przez „K“, czy przez „G“, ale mniejsza z tem.
 Na każdej stacyi stoi taki pan w czerwonej czapce... a czasem i w białych rękawiczkach i ze wszystkich okien dworców wyglądają jakieś panie...
 Wsie widać z okien, to znowu jakieś domy pojedyńcze, ale takie brudne, takie obdarte. Że to policya nie nakaże poodnawiać.
 Śnieg jeszcze, i wody, i błoto...
 Słońce nie świeci, nawet nie wiem, w której teraz może być stronie...