Strona:Władysław Sterling - Dziecko histeryczne.pdf/17

padkach, stwierdzając, że zaburzenie zostało wywołane nie przez istotny wypadek, lecz przez wyobrażenie tego wypadku, i że dla wywołania porażenia histerycznego nie jest bynajmniej niezbędne, ażeby koło wozu przejechało przez nogi chorego, lecz wystarcza zupełnie, ażeby w umyśle chorego powstało wyobrażenie, że koło przeszło przez jego nogi. Histeryczne porażenia kończyn u dzieci mogą być albo wiotkie, albo towarzyszą im uporczywe i niejednokrotnie bolesne przykurcze, ogarniające albo jeden, albo wszystkie stawy kończyny i nadające jej trwale zmieniony układ. Przykurcze te bywają niekiedy tak silne, że trudno jest je siłą przezwyciężyć, przeważnie ustępują one w nocy, podczas snu, niekiedy jednak dopiero w uśpieniu chloroformowem. Towarzyszy im zazwyczaj wzmożenie odruchów, niekiedy rozległe znieczulenia w okolicy przykurczonych członków.
 Daleko częstsze wszakże, aniżeli istotne porażenia i przykurcze kończyn, są zaburzenia niektórych wysoko zróżniczkowanych funkcyj ruchowych. Pod względem praktycznym najważniejsze są zaburzenia tego rodzaju w obrębie kończyn dolnych, wytwarzające dziwaczny zespół chorobowy, noszący nazwę astazji i abazji. Zaburzenie to polega na tem, że, jakkolwiek mięśnie kończyn dolnych podczas leżenia i siedzenia z dostateczną siłą i dokładnością wykonywują właściwe im funkcje, jednakowoż są niezdolne do owych czynności koordynacyjnych, które składają się na akt chodzenia lub stania. Toteż dzieci takie, mając zachowaną władzę w kończynach dolnych, nie mogą wykonać ani kroku i upadają natychmiast na podłogę. Znane są w piśmiennictwie obserwacje, kiedy dziecko, niezdolne do wykonania kilku kroków po ziemi, doskonale pływało w rzece albo nawet mogło jechać na rowerze. Niekiedy próbom chodzenia takich dzieci towarzyszyć może drżenie, ruchy o charakterze pląsawicznym lub niezbornym. W innych przypadkach