Strona:Władysław Sterling - Dziecko histeryczne.pdf/31

rozwoju płciowego zachodzi w warunkach utrudnionych, a perwersyjne wyładowania libido zostają odszczepione daleko trudniej, niż w warunkach normalnych, i dlatego trwają przez czas dłuższy. Jeżeli tedy na taki grunt patologiczny podziała podnieta płciowa jako uraz wzruszeniowy — to nie zostaje on odreagowany, lecz ulega stłumieniu — i te właśnie stłumione poczucia i wyobrażenia płciowe przekształcają się następczo w objawy histerji, które są tylko symbolami stłumionych we wczesnem dzieciństwie urazów płciowych. Dopiero t. zw. psychoanalizie, czyli wolnemu kojarzeniu chorego podczas rozmowy z lekarzem, udaje się dotrzeć do źródła owych stłumionych wzruszeń, czyli t. zw. kompleksów, i uświadomić je choremu, co ma być równoznaczne z procesem wyleczenia histerji.
 Nie mam tu możności wdawania się w rozbiór krytyczny teorji psychoanalitycznej i wartości leczniczej psychoanalizy. Zaznaczę tylko, że metoda psychoanalityczna nie jest jedynym sposobem zwalczania drogą psychologiczną przejawów histerji dziecięcej.
 W leczeniu osobników dorosłych oddawna posługiwano się hypnotyzmem, znajduje on jednak w histerji dziecięcej stosunkowo małe zastosowanie. Tak doświadczony znawca histerji dziecka, jak Bruns, nie stosował go w praktyce swej ani razu i ostrzega przed nieostrożnem jego zastosowaniem. W wyjątkowych wypadkach, gdzie inne metody zawodzą, można się uciec i do tego środka. W większości wszakże przypadków histerji dziecięcej stosujemy odmienne metody postępowania. Niezmiernie ważne jest tu wczesne rozpoznanie histerji i psychiczne opanowanie objawu. Lekarz domowy jest tu zazwyczaj bezsilny przedewszystkiem dlatego, że często nie potrafi rozpoznać histerycznego podłoża choroby i przez zastosowanie błędnego leczenia (np. diety przy wymiotach albo opatrunków gipsowych przy przykurczach)