Strona:Władysław Sterling - Dziecko psychopatyczne.pdf/16

— 14 —

wrażeń nietylko utrudnia im w znacznym stopniu koncentrację w zdobywaniu nauki szkolnej, ale wytwarza w nich od czasu do czasu popęd do swoistego włóczęgostwa, które nie jest bynajmniej ucieczką od warunków codziennego życia, ale jakiemś radosnem wędrowaniem w celu nasycenia ciekawości i zetknięcia się z nowemi wrażeniami. W dalszym przebiegu pewna płytkość usposobienia i powierzchowny stosunek do życia i związanych z niem obowiązków uniemożliwia często dzieciom takim opanowanie wiedzy szkolnej i zawodowej i zdobycie sobie niezawodnych warunków egzystencji, zaś niepohamowany popęd towarzyski i łatwość zawierania znajomości wobec braku zmysłu krytycznego i niepoprawnej lekkomyślności sprawia, że typy takie łatwo dostają się pod wpływ najgorszych elementów społecznych i z łatwością ulegają deprawacji. To też z tej właśnie kategorji młodocianych psychopatów rekrutuje się wśród chłopców stosunkowo znaczna liczba życiowych wykolejeńców, wśród dziewcząt zaś — młodocianych prostytutek.
 Odmiennym przejawem nienormalnego rozwoju życia uczuciowego u dzieci psychopatycznych są przemijające stany gwałtownego nasilenia przeżyć afektywnych, znane pod nazwą afektu patologicznego. Powstawać one mogą niekiedy pod wpływem nikłych pobudek zewnętrznych, dochodzić do bardzo znacznego napięcia i przebiegać nawet w stanie zamroczenia świadomości, powodując następcze wyczerpanie, a nawet częściową utratę pamięci. Z takich chorobowych afektów najbardziej częsty i charakterystyczny jest afekt gniewu, dochodzący do zapamiętania i wściekłości; najbłahsza przyczyna, jak sprzeciw rodziców, odmowa jakiejś zachciance, nagana i t. p. wywoływać mogą gwałtowną eksplozję wściekłego gniewu, brutalnych wymysłów, a nawet napaści na otoczenie lub bezmyślne niszczenie otaczających dziecko przedmiotów. Niekiedy taki atak wściekłości zwraca