Strona:Władysław Tarnowski - Przechadzki po Europie.djvu/15

obecny. Sztuki jego, zwłaszcza „Sen życiem“, był łudzący prawdą sceniczną, i wymowny, do głębi wzruszający potęgą niektórych obrazów. Sen to śniący się młodzieńcowi pełnemu samolubnej ambicji, mającemu nazajutrz dom rodzinny pełen cichego szczęścia i sprawiedliwego spokoju opuścić. — W ciągu snu czyli dramatu przebiega wszystkie stopnie wiodące do wielkości i sławy — ale okupione kosztem drugich i czystością sumienia — jako zbrodniarz staje u szczytu pragnień, koronowaną głową, i zmuszony w coraz nowe wikłać się zbrodnie ma runąć w przepaść — kiedy się budzi — przerażony — wyrzeka się podróży i pozostaje w domu otoczony radością ojca i narzeczonej — cała woń, cały koloryt w scenach nie dających się tu ująć, a tytuł odwrotny od każdorazowego dramatu, zostawia autora zupełnie samodzielnie twórczym, i nieraz dorównującym jaskrawym barwom Kalderona. Rolę Rustana ładnie oddał pan Krastel, Zaugi zaś murzyna, będącego jego Mefistofelesem w ciągu snu całego, z mistrzostwem i prawdziwą potwornością pan Lewiński. — Od dramatów Grillparzera przejdziemy do uroczystości na cześć jego podjętej. Odznaczyła się ona nastrojem ogólnym tak wieszczym, nowszym, a co główna poważnym, jakiego od lat nie pamiętają w Wiedniu. Uwertura Beethovena pod dyr. Harbeka, nec plus ultra wykonana, i śpiew Schuberta (chór), stanowiły część muzykalną; mówił Laube — mowę sądzono różnie. Oto jej główne momenta i zwroty: Rzut oka na położenie Austrji i wojnę niemiecką — smutne wyniki dla Niemiec i cywilizacij — smutniejsze dla moralności — (ogólne potakiwanie).