Ta strona została uwierzytelniona.
„Nie mamy czasu“ — Krywełło powtórzył,
Badawczym wzrokiem patrząc na Gozdawę.
Ten, gdy Tumanek szumem go odurzył,
Całusem uczcił oratora sławę;
Gdy Nieznajomy kłamstwo to rozburzył,
Na tył położył wtedy ramię prawę.
Teraz za guzik chwycił go Krywełło,
Z uśmiechem zaczął propagandy dzieło.
