Strona:W. Prokesch - Współczesne malarstwo polskie - Franciszek Żmurko.djvu/22

zapisał się do Akademii tamtejszej, poczem wstępuje do głośnej naówczas »Malszuli« prof. Wagnera i tam po półrocznem studyum zdobywa złoty medal za studya i szkice.
 Następstwem tego było założenie własnej pracowni i na nowo podjęta samodzielna praca, której pierwszym plonem jest wybitnej wartości obraz historyczny »Kleopatra«.
 Obraz ten mający już wszystkie zasadnicze rysy talentu Żmurki, ujawnione zarówno w układzie i kompozycyi jak i w traktowaniu ciała Kleopatry, przyniósł Żmurce na akademickiej wystawie złoty medal, co spowodowało przeniesienie Żmurki do t. zw. »Meisterszuli«.
 Nie długo jednak korzystał młody malarz z tego akademickiego wyróżnienia. Po namalowaniu obrazu »Zuzanna i dwóch starców« wyjechał z powrotem do Krakowa i zapisał się na nowo do szkoły Matejki.
 Odbiciem historycznego kierunku w szkole Matejki jest obraz »Kazimierz Wielki i Esterka«, za który uzyskał przy poparciu mistrza stypendyum cesarskie na wyjazd do Rzymu.
 Rzym silnie oddziałał na fantazyę twórczą Żmurki.
 Tu podmalował jeden z najpiękniejszych obrazów z pierwszego okresu »Neron nad zwłokami Agrypiny«, następnie »Sfinksa« i długi szereg studyów.
 Po półrocznym w Rzymie pobycie powrócił do Matejki po raz trzeci i pod jego już kierunkiem wykończył »Nerona«.
 Obraz ten pełen bogactwa akcesoryów był już wypowiedzeniem się dojrzałego talentu artysty, który czując się wyzwolonym z więzów rutyny szkolarskiej i nie umiejąc się nagiąć do wymagań Matejki, chcącego zeń koniecznie uczynić malarza historycznego, poszedł odtąd własną drogą.