Strona:W. Tarnowski - Poezye studenta tom IV.djvu/295

nicznej – podwójnej piersi waszej – gdy Herakles naprzód pójdzie z uwolnionym Prometeuszem – tryśnie im w oczy, że upadną pod nogi wasze, pod zemstę waszą, by litość otrzymali!...
  To sen Kościuszki, o którym śni on dotąd w swej mogile – to krew Dębowskich i ukasińskich, co oto woła!... a sama pierś króla Jana przeczuła to – swego czasu, co na cześć jej dzisiaj chłopa do broni za ojczyznę powołać żądała!... O szlachto Polska! oświeć lud – a masz Polskę!... oświecając go zbawiasz ją – zaniedbując, zabijasz, zdradzasz, zbudzenie przedłużasz. – O szlachto Polska! zblisz lud do siebie i wspólnie idźcie przez życie – nie bądźcie szlachtą – i ludem – ale narodem – tytanów podwójnych – uzupełniających się potęgą wzajemną!... Nie lękaj się, gdy spotkasz ludzi, którzy nieraz pod płaszczykiem demokracyi, jak świętoszek pod płaszcz świątobliwości, prywatę własną drapują, nieraz są źli kapłani – ale patrzmy religii nie kapłanów – co jest skorpionem – własnem żądłem zginie! ... Ty byłaś ludem pierwszym, ciałem rycerskiem niegdyś – dziś duchem stań się pierwszym z narodów a i ciało twe ożyje! ... lud ciałem twem będzie, bez niego duch twój bezwładny – w tem koniec niewoli! ... Czcijmy przeszłość – odrzućmy z skrzydeł czarne jej pióra jakie są, rzućmy z dobrą wolą płaszcz Jafeta na słabości Noego – a pomnijmy, czem był Noe! – i pomnijmy na własne słabizny! przeszłość jest matką błogosławiącą przyszłość, jak syna idącego do boju! ... biada podłemu śmiechowi Chama, który niebawem w skowytanie napiętnowanym będzie!...
  Obywatelu Polski!... staraj się z sił twych kształcić – i przez siebie lud kształcić – staraj się rozwijać, niebądź dumnym – bo przeszłość nie twą zasługą – kochaj lud więcej jak siebie – bo Polskę w nim kochasz!. .. przebaczaj światu, ćwicz dłoń do korda Ojców, gdy go wziąźć przyjdzie – a pomnij, że tylko w miarę tego, jak ty lud twój podniesiesz. – Bóg Ciebie i przez Ciebie Polskę podniesie – Polsko święta!...
  Polsko messyańsko ukrzyżowana wśród Chwastów Golgoty – Polsko przybita! ... o budź się radością! ... oto dwaj młodzieńcy