Ach! du lieber! was wird denn schmerzlicher und länger gesucht, als ein Herz? Wenn der Mensch vor dem Meere und auf Gebirgen steht und sich erhebt, so strecket er die Arme nach der grossen Freundschaft aus! – Und wenn ihn die Tonkunst und der Mond und der Frühling und die Freudenthränen sanft bewegen, so zergeht sein Herz und er will Liebe! Und wer beide nie suchte, ist tausendmal ärmer, als wer beide verlor!... [1]
JEAN PAUL. TITAN.
Z tąd młodość Raula była monologiem
Jednym – pomiędzy naturą a Bogiem. – –
……
Są skrzydła w duchu, byle je rozwinąć,
Są gwiazdy jasne, byle patrzeć na nie,
Wśród sfer słonecznych można orłem płynąć,
I na obłoku złotym mieć posłanie –
Na tęczy łuku spocząć po strudzeniu
Byle rość w nicestw ziemskich zapomnieniu –
I śmiało można z anioły się bratać
A czarę życia brać wciąż z bożej ręki,
Po nad otchłanie strugą światła wzlatać
I wpośród ludzi stanąć królem męki,
Byle podniósłszy czoło do Jehowy
Drzeć wzgardą w obec płytkiej zmysłów mowy –
l można ślepym dać barwy w źrenicę
Chromym pielgrzymom być siłą w znękaniu
Zwątpionym rzucać przyszłości kotwicę
A w grobie ległych wieźć ku zmartwychwstaniu
Byle miłością zlać się z krzyża panem
I przebaczeniem być podłych tyranem …
A. Z.
Dieu parle il faut qu'on lui reponde,
Le seul bien qui me reste au monde,
Est d'avoir quelquefois pleuré... [2]
AL. DE MUSSET.
- ↑
Johann Paul Friedrich Richter ps. Jean Paul "Titan", wyd. Buchhandlung des Commerzien-Raths Matzdorff, Berlin, 1800, tom I, str. 228-229:
Ach! droga! cóż staje się boleśniejsze i dłużej poszukiwane, niż serce? Gdy człowiek nad morzem i na górze stoi [i przed piramidami i ruinami i przed nieszczęściami] a wznosi się, tak wyciągając swe ramiona do wielkiej przyjaźni! – I gdy [sztuką] muzyka i księżyc i wiosna i łzy radości poruszą łagodnie, serce mu się rozpływa, tak że pragnie miłości! A, kto nie szukał obu nigdy, jest tysiąc razy biedniejszy, niż kto zgubił obie!... - ↑ « Alfred de Musset "« Tristesse », Poésie nouvelles", zacytowana została ostatnia zwrotka wiersza:
Bóg mówiąc potrzebuje byśmy mu odpowiadali,
Jedynym dobrem które pozostaje na świecie,
Jest niekiedy opłakiwanie...
Informacje o stanie ducha Musseta wiązane z tym wierszem można znaleźć w [http://obvil.paris-sorbonne.fr/corpus/critique/barine_musset/body-8
Arvède Barine "Alfred de Musset" w rozdziale: "Chapitre VII. Les dernières années", (tj. Ostatnie lata).]
