Strona:Wacław Gąsiorowski - Emilja Plater.djvu/301

 — Spotkałem Ignalka i Kubę.
 — Powiadaj że wyraźniej.
 — Tak, dobrze mówię, spotkałem Jakóba Puzinowskiego i Ignacego Kuczyńskiego z filozofji. Dopiero co przybyli z Wilna. Kiedy im powiedziałem, gdzie kwateruję, wyznali mi całą prawdę... Jesteśmy w zapowietrzonym domu...
 — Dobrodzieju, żarty jakieś. Cale piękny sobie dworek. Plackomendant nas ulokował...
 — U Pelikana! — wybuchnął z pasją Lenartowicz.
 — Co asan mi z tym Pelikanem.
 — Szpieg moskiewski, moskiewski oprawca, gnębiciel całego uniwersytetu, cała Oszmiana od tego domu stroni!... Niktby tego progu nie chciał przestąpić...
 — Więc to dom onego waszego Pelikana?
 — Jego siostry... I tutaj właśnie przebywa córka tej Michałowskiej, Joanna, wychowanka Pelikana, jego faworytka najukochańsza! Puzinowski o tem wszystkiem wie najdokładniej!
 — Pozwól, panie akademiku, — wmieszał się pan Buchowicz, — ale choćby nawet to cóż nas to może obchodzić?
 — Taką kwaterę uważam za obrazę...
 — Kiedy pod Telszami, dobrodzieju, w stajni spałem, a osioł lignął mnie kopytem, tożem się także nie obraził.
 — Należałoby do komendanta placu, aby nas przenieśli.
 — Gdzie teraz! Toć i noc zachodzi!
 — A przytem i niebezpiecznie... Tylko nas szpiegować będą, podpatrywać...
 Półnos w głos się rozśmiał.
 — Kawalerze kochany, niechże patrzą, niech słu-