Strona:Wacław Gąsiorowski - Pani Walewska 01.djvu/69

zkąd jego syn może już tak staro wyglądać. Myśl ta była tak silna, że szambelan nie potrafił jej ukryć.
 — Acan mi coś nie tęgo wyglądasz!?...
 — Ja? — odparł zaskoczony tem zapytaniem pan Ksawery. — Wiek... wiek... proszę jegomości pana szambelana.
 — Cóż to za wiek?
 — Sześćdziesiąt za pasem — bez wykrętów!
 Szambelan sponsowiał.
 — Właśnie acan ne te lata wyglądasz mi nie dobrze! Pan Kazimierz także... a cóż pan Józef...
 — Myśli do wojska!...
 — Piękna karyera — niema co mówić!
 — Powiadają, że dziś dla wojskowych wszystko stanie otworem, bo cesarz...
 — Acan mi o nim nie mów — dla pana Jozefa należałoby o stateczniejszej promocyi pomyśleć... a jeżeli już tak koniecznie — wyróbże mu patent pułkownikowski! Chyba „Pepi“ powinien ci w tem dopomódz!...
 — Zabiegałem już — ale nie wiadomo! Odesłał mnie do imć Dąbrowskiego generała!... Nie próbowałem nawet.
 — Ja myślę!
 — Gdyby własnym sumptem ufundować mu pułk — kto wie!...
 — Ha, jeżeli starczy dochodów — funduj!
 Pan Ksawery westchnął.
 — Teraz, proszę jegomości pana szambelana, ciężko... bardzo ciężko!...
 — A mnie, myślisz, nie ciężko! Siedziałbyś acan na wsi, jak ja — bo tu co dzisiaj? Maszże wpływy, znaczenie? Lada mości Wybicki dorwać się potrafił! Zobaczysz, sami pozabierają co najlepsze starostwa, a takim, jak acan, dobrze, jeżeli ochłap rzucą! No i pewnie... o kimże mają pamiętać, jeżeli nie o sobie?!