Strona:Wacław Gąsiorowski - Zginęła głupota!.pdf/161

nieomal, jak trawa rośnie... Przepadlibyśmy tak samo, jak i tu przepadniemy.
 — Zapewne — odrzekł cierpko Hilary, — że musielibyśmy przepaść, skoroby panom przyszła ochota do niespodziewanego odwrotu. Wyprzedaliście akcye ubezpieczeniowe, z waszej więc tylko winy nie osiągniemy większości.
 — Co pan mówi! Przecież Meinersohnowie sami mogliby przeważyć szale wyborców. Mają z górą 2,000 akcyi.
 — Tak... A zatem sprawa wygrana!...
 — Wygrana sprawa? — wtrącił Papenkleiner, nadsłuchujący z boku rozmowy Światowidzkiego z Figelbergiem. — Panie Hilary, pan nawet nie wie, gdzie jest dziura w moście... Meinersohnowie wycofali się już z naszego kółka, oni zaczynają teraz odgrywać rolę wielkich obywateli... Bądź pan pewien, że ich głosy nam przedewszystkiem zaszkodzą. Tłómaczyłem im... oni mówią, że im chodzi o dobro stowarzyszonych. Pan to rozumie? Ładna historya!...
 — Kochany panie Juliuszu, ja się niczemu nie dziwię... Przed dwoma tygodniami przecież pan Figelberg cofnął dane mi uroczyście... hejrym! Myślałem...
 — Za pozwoleniem! — przerwał Papenkleiner. — Pan Stanisław mógł go cofnąć... prze-