Strona:Wacław Gąsiorowski - Zginęła głupota!.pdf/47

 Pan Hilary zbladł. Zimny pot wystąpił na jego czoło, dyszał nerwowo, wreszcie obrzuciwszy Herszkowicza błędnym wzrokiem, począł zdławionym głosem:
 — Więc... więc krach wagonowy? Cóż za wiadomości przyszły? Czem motywują niechętne usposobienie? Więc tak wielką ilość akcyi dostarczono?
 — Nie, panie prezesie. Sam tego zrozumieć nie mogę. Na giełdzie było pusto. Najzapaleńsi gracze z pośród kantorowiczów... i ci zawiedli. Jakaś apatya czy zniechęcenie ogarnęło wszystkich. Nie chciano nawet słuchać o przyszłości papierów, obliczając wartość każdego z nich w stosunku do dywidend z ostatnich trzech lat. Mówią o jakiejś komecie, ukazanie się której miało wywrzeć taki wpływ na umysły ludzkie.. że głupota...
 — Dosyć! Proszę mi tych bzdurstw nie powtarzać! No, a krajowe?
 — Nie kupiłem... a było ich dosyć do sprzedania.
 — Kurs?
 — O 10% niższy.
 Hilary chwycił się za głowę i pozostawał chwilę bez ruchu.
 — Tak jest, panie prezesie, wzmianki zostały rozesłane do wszystkich redakcyi, ale już dwie