Strona:Wacław Niezabitowski - Ostatni na ziemi.djvu/85

rę godzin czasu do przebudzenia się Amy! — przyszło mu na myśl.
 Leniwym krokiem szedł po schodach do swego pokoju.
 Na górnej platformie zastąpił mu drogę stary Joe, od szeregu lat spełniający u Deveyów funkcję kamerdynera.
 — Czego? — rzucił Wyhowski, zatrzymując się.
 Joe wyciągnął ku niemu rękę z trzymanym w niej małym kluczykiem.
 — Lord — mówił wzruszonym głosem — na godzinę przed odjazdem w tę swoją nieszczęsną podróż, zawołał mnie do gabinetu i oddał mi ten kluczyk od sekretnej szufladki w jego biurku z nakazem, aby w razie, gdyby nieobecność jego potrwała dłużej, niż pół roku, oddać ten kluczyk panu i pokazać skrytkę. Teraz, chociaż jeszcze nie przeszedł ten termin, jednak, gdy wiadomo już, że lord nie żyje... spełniam jego rozkaz!
 Wetknął kluczyk w dłoń Wyhowskiego i odwróciwszy nieco na bok głowę, ocierał chustką łzy, zawisłe na jego powiekach.
 W gabinecie Deveya zastał Wyhowski wszystko tak, jak gdyby właściciel opuścił pokój przed chwilą.
 Poczciwy Joe, bałwochwalczo uwielbiają-