Strona:Wacław Sieroszewski-W matni.djvu/142

 — „On sam, podobny chmurze... Kruk ognisty poprzedza go...“
 „Dziecię zagadki!...“
 — Dziecię zagadki...
 — „Ja syn twój... Ja marny, stopami depcący ziemię, błagam ciebie!...“
 — Błagam!...
 — „Pomóż słabemu sercu w tej trudnej drodze...“
 — O, pomóż!...
 — „Bęben — mój zwiastun, a wiatr — moje skrzydła!...“
 — Prawda...
 — „Do was zmierzam, otoczony wieńcem skrzydlatych i niespokojnych...“
 — Skrzydlatych i niespokojnych...
 — „Szpony ich rozwarte — gardziele naprężone...“
 — Naprężone...
 — „I góry jęczą, a drżą wnętrzności ziemi...“
 — O!...
 — „A ja wciąż idę, nieśmiały, ale niepowstrzymany...“
 — Zaiste...
 — „Obrońco mój — panie mój, wołam ku tobie...“
 — Dobrze...
 — „Przecz ja z cierpiącego narodu!...“
 — Czyż nie...
 — „Potężny dopomóż, rozgniewany ocal, groźny — ulituj się!...“