Strona:Wacław Sieroszewski-W matni.djvu/258

gotów pomyśleć, że oglądasz bydło lub spiżarnie... Z polowania wracasz? Zziąbłeś?... Kaczek dużo?
 — Nie mam czasu na polowanie, spotkała mię bieda...
 Nagle błysnęła mu myśl.
 — Słuchaj Stefanie, wynajmij mi byka na dziś do bronowania.
 — Do bronowania?... A twój koń?
 Koń uciekł.
 — Uciekł!... sam uciekł, czy jak?
 Jakut usiadł, jak był, nagi, na brzegu pościeli i wlepił w niego oczy.
 — Ta-ak! A co wczoraj robił u ciebie Kapiton? Wszak był?
 — Był. Na co ci wiedzieć?... Zresztą wiesz pewnie i niepotrzebnie pytasz. Lepiej byka wynajmij.
 — Tego prędko nie zrobisz. Myśmy ludzie maluczcy. Mamy jednego byka. Jeszcze go zepsujesz. Przecie na koniach tylko jeździsz... a czy byka umiesz zażyć, nie wiadomo... Dlaczego nie poprosisz Kapitona o konia? On ma i chętnie da...
 — Ciebie proszę, a ty do innego odsyłasz!... Przecie żyliśmy dotąd, jak dobrzy sąsiedzi, i ty nieraz korzystałeś... Jeśli dziś pola nie zabronuję, wrony ziarno wyzbierają... Nim konia znajdę, wiele czasu upłynie; swego szukać nie wiadomo gdzie... W borze woda, błoto...
 — Racya... rozumiem... Ale i ty zrozum, że byka dać nie mogę... Dlaczego nie weźmiesz od Żabiego