Strona:Wacław Sieroszewski - Łańcuchy.djvu/130

 — Polacy z Rusinami pobili się.
 — Pobili się? I gdzie to?...
 — Tu na pokładzie, wczoraj przy wjeździe do Kazania...
 — No i co?
 — Jakto co: skandal, kompromitacja publiczna... Polityczni wygnańcy pobili się... O mało się nie wmieszał konwój... — gorąco przekładał Butterbrot.
 — Tak: nieładnie... Więc co?
 — Chcemy zwołać zebranie i całą tę sprawę osądzić. Ogół musi się wypowiedzieć!... Przecież nie można dopuścić...
 — A co poczniecie, jeżeli winowajcy nie zechcą uznać wyroku?...
 — Przeprowadzimy głosowanie. Muszą poddać się, inaczej zbojkotujemy ich.. Chcielibyśmy właśnie prosić pana, żeby pan przewodniczył...
 Gołowin chwilkę pomyślał.
 — Owszem, przewodniczyć mogę, chociaż doprawdy nie wiem, czy warto... Przecież się ostatecznie nie pobili...
 — Chcieli, ale nie dopuściliśmy do tego...
 — No więc i na drugi raz nie dopuścimy...
 — Uważam, że lepiej tę rzecz zawczasu wyjaśnić i zapobiec! — zauważył rozsądnie Aronson.
 — Jak uważacie!... Mogę przewodniczyć. Czy to zaraz?