Strona:Wacław Sieroszewski - Łańcuchy.djvu/200

 — Jakto, nie wiecie?... Pójdziemy z konwojem jak zawsze!...
 — Ba!... Ale kto?...
 Zwolnił kroku i, przytrzymując Wojnarta za rękę, szepnął:
 — Dodali mi cenzora, a że dwóch tylko puszczają, więc nie wiem sam, czy wy pójdziecie, czy nie i wogóle czy się uda?... Spróbujemy, może puszczą trzech?...
 — Jakiego cenzora?... I kto go dodał? — dopytywał się cokolwiek zmieszany Wojnart.
 — A no takiego, który... kropli w usta nie bierze. O was mówią, że jesteście po naszej stronie, słowem, że hołdujecie Duchowi Świętemu!... et Spirytus sanctus!...
 Zrobił znak błogosławieństwa w powietrzu.
 — Któż to mówi?...
 — Żydy i Sinhedrjon...
 — Sinhedrjon?... Cóż to takiego?
 — Te same żydy tylko marksowskiego... obrzezania!...
 — Przestańcie, Dobronrawow, żartować!... Dla mnie pójście do miasta jest rzeczą bardzo ważną...
 — A no domyślam się!... Cóż kiedy wyznaczyli Butterbrota!...
 — Butterbrota?... Któż go wyznaczał, powiedzcie... nareszcie...
 — Mówiłem przecie. Sinhedrjon, nasi głowacze, cnotliwscy: Lwow, Gołowin, Kotow, Aronson i inne syny Judy lub ich... Filistynowie!