Strona:Wacław Sieroszewski - Łańcuchy.djvu/22

 — Aa... pisaliście!... No to dobrze!... A przez kogo?
 — Przez aresztanta... Czy dojdzie aby list? — Pewnie, że dojdzie. Wszyscy tak pisujemy! — pocieszał go Wątorek.
 — A kiedy nas dalej powiozą?
 — Kiedy?... Każdej godziny mogą. To zależy od tego jak się zbierze partja. A wy dokąd naznaczeni0 — spytał Finkelbaum.
 — Nie wiem dokładnie... Powiedziano, że na Syberję... na pięć lat.
 Żyd gwizdnął zcicha.
 — Dobrze. I za co to tak?...
 — Za oświatę.
 — Za oświatę? To wyście, pan, nie byli w żadnej organizacji?
 — Nie!.. Nie byłem — zgodził się ostrożnie Gawar.
 Żyd pokiwał protekcjonalnie głową.
 — Ja rozumiem. To jest, że wy za te szkoły polskie... To nie jest wcale rzecz polityczna... To tylko taki nasz głupi rząd... nie rozumie, że to jest zupełnie rzecz burżujska, reakcyjna... narodowo-demokratyczna. Un, ten rząd zupełnie jest głupi, bo jakkolwiek oniby się uczyli, to oni zawsze jeszcze służyć mu będą w walce z proletarjatem... Obaj oni są nasi wrogowie!...
 — Każdy naród powinien uczyć się w swoim języku!... — bronił się Gawar.
 — Co ro jest swój jeżyk? Swój język jest to ten, którego ja się dobrze nauczę...