Strona:Wacław Sieroszewski - Łańcuchy.djvu/226

nego i takiego młodego, może będą dalej puszczać na brzeg... może będziesz mógł dotrzeć nawet do przystani parowca...
 — Acha, acha rozumiem, ale ja myślałem...
 Zawahał się.
 — Mów, mów: co myślałeś?!...
 — Że... że uciekniemy, że spróbujemy...
 — Kto?...
 — Ja i pan.
 — Ty?... A poco?
 — Tak dla towarzystwa. Zresztą postanowiłem uciec za wszelką cenę.
 — Uciekniesz z miejsca; będzie łatwiej, już ci mówiłem. Ze mną nie możesz.
 — Byłoby panu... weselej.
 — Dziecko jesteś, doprawdy! Nie wiesz, co mówisz... Grozi ci o wiele surowsza kara, gdybyś był schwytany ze mną, a po drugie i pogoń będzie ostrzejsza, niż gdybyś sam uciekał i uciekał nie z drogi, lecz z miejsca zesłania!
 — Ba, ale zato w kraju odrazuby mię pan wprowadził do swojej paitji.
 — Do jakiej partji?... Nie należę do żadnej partji...
 — A... Związek Walki Czynnej?
 Wojnart roześmiał się.
 — Związek Walki Czynnej wcale nie jest partją. Do niego należeć mogą członkowie wszelkich partyj, mających w programie niepodległość Polski. Ma za zadanie wyłącznie