Strona:Wacław Sieroszewski - Łańcuchy.djvu/61

 — Starosta więzienny.
 — Jakto starosta?... Naznaczony?!
 — Ależ nie, któżby się na to zgodził!? Wybierany przez ogół więźniów jako ich przedstawiciel i pośrednik z władzami i ze światem zewnętrznym w sprawach rozmaitych. On kupuje potrzebne produkta, pobiera pieniądze na utrzymanie więźniów, prowadzi rozrachunki... Kryminaliści mają swego, a polityczni swego...
 — Pan go zna?
 — Trochę. Siedzieliśmy razem w cytadeli.
 — Czy on też z P. P. S.?
 — Nie; on ze Związku Walki Czynnej.
 — Ze Związku Walki Czynnej!... — powtórzył radośnie Gawar.
 — No tak! Cóż takiego?
 — Nic, nic! Czy on tutaj będzie... razem z nami?
 — Zdaje się; namówię go, żeby się przeniósł.
 — Ach, tak, namów go pan, namów!... — prosił gorąco chłopak.
 Doktór spojrzał ze zdziwieniem na chłopca i z zakłopotaniem na pełną gwaru i ruchu salę.
 — Tak, ale przedtem musimy znaleźć miejsce.
 Istotnie dotąd trzymali się razem, stali gromadką w jednym rogu sali, złożywszy swe węzełki pod ścianą, ale wolnego miejsca, dogodnego dla spędzenia nocy jeszcze nie znaleźli.