Strona:Wacław Sieroszewski - 12 lat w kraju Jakutów.djvu/119

114

CECHY PLEMIENNE.

 Domieszka krwi madżurskiej również wciąż wzrasta wśród jakntów, przez małżeństwa z tunguzami, oraz wchłanianie rozbitych i zubożałych resztek tego plemienia. „Wielu tunguzów wilujskich zupełnie zjakuciało...“ pisze Maak^[1]. Tunguzi z nad Mai (dopływ Ałdanu) mówią po jakucku,

Rys. 24. Zamożni jakuci z amgińsko-leńskiej płaskowyżyny (z fot.).

ubierają się po jakucku, trudnią hodowlą bydła i rolnictwem^[2]. Tunguzi kołymscy i wierchojańscy również w znacznej mierze zjakucieli. Znikli jukagirzy z nad brzegów oceanu Lodowatego. W przylegających do gór częściach ułusów Bajagantaj, Düpsüń i Nam, w czasie głodu lub moru reniferów, zjawiają się liczne rodziny tunguzkie, które często już nie wracają

1. R. Maak „Okrąg Wilyjski“. Część III, str. 38.
2. Gen. Świetlicki „Sprawozdanie z podróży do Ajanu w roku 1886“, rękopis, własność Kancelaryi Gener. Gub. Syberyi Wschodniej.